Roślina uprawiana dla pączków i liści, z których produkuje się herbatę na napar.
Ojczyzną herbaty są południowe Chiny i przylegające Birma i Wietnam.
Dwa podstawowe gatunki: chińska (krzew) i assam (drzewo).
Istnieją trzy podstawowe rodzaje suszonej herbaty:
czarna - fermentowana,
zielona - nie fermentowana i
ulung (czerwona) - częściowo fermentowana.
Herbaty czarne sortuje się zależnie od wielkości liści i ich stanu (połamania):
Flowery Pekoe - pączki, zawiązki liści i najdrobniejsze (ekstraklasa),
Oran-ge Pekoe - nieco większe całe liści pędu (drugi gatunek)
i Pekoe Souchong (broken) trzecie lub czwarte listki (trzeci gatunek).
W skład chemiczny herbaty wchodzi tanina, która daje naparowi cierpki smak i gasi pragnienie,
także kofeina (teina), działająca pobudzająco. Herbata zawiera wiele polfenoli,
cząstek niszczących wolne rodniki. Dlatego przeciwdziała starzeniu, pomaga
w zwalczaniu raku o chorób i chorób serca. Zielona herbata ma nieco
więcej przeciwutleniaczy. Herbata zjawiła się w Europie w początkach
XVII wieku. Uprawę herbaty w Indiach zaczęto w 1834 roku. Herbatę
w torebkach wkładanych do filiżanek wprowadził Tomasz Sullivan,
hurtownik nowojorski, który wysyłał swoim klientom próbki herbaty
w torebeczkach jedwabnych, zamiast, jak dotychczas w blaszanych pudełkach;
ilość w torebce wystarczała na zaparzenie filiżanki.
| Następna > |
|---|